De klauwen van het ego
| Het ego is het stuur dat ons begeleidt in het leven, en het plaatje naar de buitenwereld. Het is er, maar het brengt heel veel teweeg in onze ontwikkeling. In yoga en spirituele kringen rust er zo langzamerhand een taboe op. Het ego is iets, wat je juist niet moet hebben, lijkt het dan.
De yogi kan terughoudend overkomen omdat hij zich niet inlaat met gesprekken over zichzelf, zijn gewoonten, zijn vooruitgang. Dit komt doordat de yogi zijn leven uitsluitend en alleen aan spirituele bezigheden wijdt en afleidingen vermijdt, en niet het risico wil lopen in de klauwen van het ego te raken. Deze tekst is streng. Ik ken niemand die zich alleen aan spirituele bezigheden wijdt en zich nooit laat afleiden door de dagelijkse beslommeringen. Ik ken eigenlijk ook niemand die dit nastreeft. Ik woon af en toe op een berg in de natuur, en ook daar zijn er vele dagelijkse beslommeringen en afleidingen. En gaat ieder menselijk contact, hoe kort of sporadisch soms, gepaard met emoties, gedachten en andere menselijkheden. Dit noem ik realiteit. Maar de aansporing in deze tekst, om af en toe ook weer uit die gesprekken over mezelf en over hoe het gaat en wat ik wil en niet wil te stappen, is een goede. Of uit gesprekken over iemand anders, en wat die niet goed doet, en anders zou moeten doen. Om daaruit te stappen, en een stuk te wandelen in de bergen of de zon te zien ondergaan, dit wonder te ervaren, en weer afstand te nemen, dat doet goed. Namasté, |